درختی دیدم که چشمی داشت بسان چشم آدمی.
درختی دیدم که مردمک چشمش از مردمک چشمِ آدمی هم حتی، مردمکتر بود.
مرا به همصحبتی با خود فراخواند.
چه شیرین لحظهای بود ثبت نگاهش.
گاه به سیاهی میان چشمش خیره میشوم؛ شاید از زندگی برایم بگوید...
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و یکم آبان ۱۳۹۶ساعت 9:47  توسط الهام |